20.

 A tu 20. bo widzę, że wątpliwości co do życia Duffa istnieją. Mówiłam już, że lubie mieszać?
Muzyka i cytat. 

________________________________________________________________________________

Agnes.

  Nie mogłam się wysłowić. Nie mogłam tego powiedzieć... W moim przełyku utworzyła się granica. Moich myśli i rzeczywistości na którą nie chciałam wypowiadać żadnych słów. Ale w końcu, jak jasny komunikat, z bezładu i wnętrzności moich myśli powstał pulsujący wściekłą czerwienią napis. 

On nie żyje.

- Vic on..- spróbowałam ale znowu nie mogłam tego z siebie wyrzucić. Znów na darmo. Bałam się. Czego? Tego, że słowa będą prawdą, której mimo wszystko nie dopuszczałam do siebie. Tego, że słowa staną się rzeczywistością. I stałam tak na korytarzu obserwowana przez Slasha, którego wzrok uparcie wbijał mi się w plecy. Przez Vic i wyglądającego za jej pleców Izzy'ego. A u mnie w środku robiło się coraz ciemniej i zimniej. Dlaczego? Nie wiem.

  Wiem tylko, że strach jak obślizgła macka obejmował moje serce.

Vic.

  Staliśmy tak w milczeniu. Czas grał nam na nosie, raz przyśpieszając do przodu, a raz wlekąc się niemiłosiernie. Popatrzyłam na Agnes, która stała przede mną w rozsypce, zamglony wzrok utkwiwszy w podłodze. Slash plecami opierał się o ścianę i ze spuszczoną głową popalał papierosa. Właściwie byłam zdziwiona że jeszcze nikt nie przyszedł i go nie wypierdolił. Odwróciłam głowę w stronę Izzy'ego. Na jego twarzy jak zawsze nie odmalowywały się emocje. Patrzył mi w oczy i wyglądał jakby chciał mi coś powiedzieć.
  Nagle, powoli otworzyły się drzwi na blok. Wyszedł z nich lekarz w białym kitlu. Wyrywałam się, ominęłam Ag i już miałam coś powiedzieć, jednak spojrzałam na niego. Unikając mojego wzroku, zrezygnowany pokręcił głową i równie wolno, ze spuszczoną głową udał sie w przeciwnym kierunku.
O kurwa.
Czułam tylko jak ktoś mnie przytula. Potwierdziły się moje najgorsze obawy.

Więc możemy dostać tylko jedną szansę, czy możemy ją przyjąć?
I dostajemy tylko jedno życie, którego nie możemy wymienić
Czy potrafimy wykorzystać to co mamy, nie zamieniając tego?
Wiek niewinności przemija jak dawny sen

Axl.
  Panna była dobra- stwierdziłem. Zdecydowanie poczułem się lepiej i nawet odprężyłem. Wyciągnąłem się i kiedy zauważyłem, że dziewczyna stoi przede mną chytrze się uśmiechając, puściłem jej oczko i schyliłem aby zapiąć rozporek. Ona sama poprawiła obcisłą bluzkę, a właściwie kawałek materiału, który ledwo zakrywał jej cycki i narzuciła czarną marynarkę.
  Wychodząc jeszcze z ciemnej uliczki wręczyła mi do ręki mały karteluszek. I poszła sobie kręcąc tyłkiem i chwiejąc na za dużych szpilkach.

Katie Moore

Firma Prawnicza

przeczytałem i rzuciłem tylko okiem na numer.

873-76..

Uśmiechnąłem się pod nosem. Axl nie chciał przyjść do luksusów, to luksusy przyszły do Axla. Pogwizdując opuściłem alejkę.

Steven.

- Jak się nazywasz chłopcze?- spytał mnie miły pan, kontrolując ruch na drodze ale też co chwila odwracając się w moją stronę. Co mnie niepokoiło.

- Steven.- odparłem jednak, uśmiechając się. Odwzajemnił uśmiech i odpowiedział.

- Andrea. Lubie małych chłopców.

No dobra, zrobiło się trochę dziwnie. Zachichotałem nerwowo. On jak gdyby nic położył dłoń na moim kolanie i zerknął w moją stronę.

- Zgłodniałem. A ty Stev? Poszukam jakiegoś motelu.

Chyba..wiedziałem do czego zmierza.

Kurde.

- Wiesz co Andrea? Zobaczyłem właśnie moją koleżankę, która mi się podoba.. i no wiesz...- chociaż raczej nie sądziłem czy wie (sądząc po jego zainteresowaniach)

- Nie wydurniaj sie. Jesteśmy na całkowicie pustej drodze.

Taki dobry plan. Jakim cudem się nie udało?

- O tam idzie, to znaczy siedzi pod drzewem.

Zaśmiał się i nie kontynuując dalej rozmowy, przyspieszył.

Dobra muszę przyznać. Zestresowałem sie.

 _____________________________________________________________________________

Krótko wiem C:

AHAHAHHA DUFF XD

wybaczcie lubie zabijać 8)

Już bardzo niedługo następny. Mam już swój plan C: